Tętniaki naczyń mózgowych rozwijają się najczęściej w rozwidleniach naczyń.

Najczęstsza lokalizacja tętniaka naczyń mózgowych jest tętnica łącząca przednia, która w warunkach prawidłowych ma średnice ok. 1 mm.

U 25% chorych po krwawieniu podpajęczynowkowym rozwija się wodogłowie.

U 2/3 chorych po krwawieniu podpajęczynowkowym rozwija się skurcz naczyniowy, często prowadzący do trwałych ubytków neurologicznych lub śmierci.

Optymalnymi badaniami diagnostycznymi w wykrywaniu tętniaków naczyń mózgowych są tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny.

Nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, oraz alkohol zwiększają ryzyko krwawienia z tętniaka.

Przyczyną powstania tętniaka jest najczęściej wrodzony defekt naczynia.

Tętniaki naczyń mózgowych pękają najczęściej pomiędzy 40 a 50 rokiem życia.

Prawie połowa chorych u których doszło do krwawienia z tętniaka mózgu umiera.

Tętniaki naczyn mózgowych częściej występują u kobiet, w stosunku 3:2.

W 8% przypadków tętniak daje objawy guza mózgu.